Wild camperen Zweden

Een van de regels van wildcamperen in Zweden is dat je eigenlijk niet langer dan 24 uur maar omdat wij pas rond 01u, 01:30 aanwaren gekomen op onze eerste plek besloten we nog een nacht te blijven en de volgende dag vroeg in de dag weer te vertrekken.

We waren gelijk begonnen met het knus maken van ons plekje en een beetje te verkennen.

Koken was ook nog een ding wat we even moesten uitvogelen, we hadden een kampeer gasbrandertje en een schattig klein grilletje in een koffer vorm. We gingen voor pannenkoeken, maar we kwamen er achter dat we onze tas met bestek waren vergeten. Het enige wat we bij hadden was een klein koffie lepeltje die in de koffie pot zat dus die diende even als spatel en bestek. 

De kamping gasbrander deed het niet zo goed en het kleinste zuchtje wind kon het al uit maken, ook hadden we moeite om het vuurtje in de grill aan te houden dus de pannenkoeken gingen niet heel vlot. 

Omdat de pannenkoeken toch niet zo snel gingen hadden we genoeg tijd om even rond te verkennen, hout sprokkelen voor het grilletje, een goede plek vinden voor een toilet en goede kleine stokken zoeken om daar toch iets van een vork van te kunnen maken.

Wat we bog niet wisten was dat het gas in de gas brander gewoon bijna op was en daarom deed hij het niet zo goed, toen we er eindelijk achter kwamen en er een nieuwe in hadden gedaan gingen de pannenkoeken eindelijk een stuk sneller en konden we goed eten, ookal was het toen al erg laat aan het worden, rond 21u.

Alles wat wij bij hadden was natuurlijk afbreekbaar zoals het toilet papier, zeep en tandpasta.

Hoe wij dingen op gingen lossen was voor alles een gat graven, het toilet en bijvoorbeeld afwas water. Daar overheen water gooien zodat het papier goed kon afbreken en daarna elke keer wat zand er over en dat werkte prima.

Ondanks dat we heel veel flessen water bij hadden vonden we het wel zonde om ook de afwas te doen van dat water dus de lege flessen willen we vullen met water van een rivier of meer (daarom willen we op zo veel mogelijk plekken camperen met water erlangs) en omdat achter het bos een groot meer zou zijn ging ik toch maar met de lege flessen erop uit om het meer te zoeken.

Met een beetje hulp van Google maps lukte het me om het meer te vinden en kon ik de flessen vullen 

Na weer een goede warme maaltijd was het al weer tijd om naar bed te gaan en na weer een lekkere 10 uur geslapen te hebben werden we weer lekker wakker in de zon. Deze nacht beter voorbereid op de kou.

Na een warm ontbijtje gingen we nog even samen naar het meer om waterflessen te vullen en daarna weer alles inpakken en een nieuwe route zoeken.

We wilde graag nog een stuk naar het Noorden richting de Noorse grens want ik wilde graag in de bergen camperen en mijn vriend wilde graag naar een autokerkhof die tegen de grens van Noorwegen aan zat. Dus weer Google maps erbij en ergens in het Noorden weer in het groen bij een groot meer pinpointen en navigeren.

Het was nog best een lange weg ongeveer 5 uur voordat we bij onze gekoze bestemming aan kwamen. We waren wel weer een beetje laat vertrokken dus we hoopte dat we gelijk een goed plekje hadden anders was het weer in het donker tentje opzetten.

Met 5 uur onderweg zie je wel heel veel van het land en kom je veel dingen tegen, wat ik vooral leuk vond waren de zijwegen, de land wegen. Kronkelend door bos en berg. 

We kwamen in de buurd van de pin die we hadden gekozen en we waren flink aan het klimmen in de bergen en we waren heel benieuwd geworden want de asfalt wegen veranderde in grind stenen wegen waar we nog met 30 doorheen konden. Maar dat vonden we alleenmaar mooi. Het werd later en we kwamen steeds dichterbij om alleenmaar teleurgesteld te worden want na nog war random huisjes hier en daar hield de weg voor ons op, er stond een verbode toegang bord... Na het vertalen van de borden kwam het er op neer dat de openbare weg daar gewoon ophield. Helaas... En het was al weer aan het schemeren dus wat te doen.

We besloten rustig weer terug te rijden in de hoop dat we ergens toch een inham tegen kwamen wat geen erf is en een beetje uit de buurd van huizen want nog een regel in Zwede is dat je minimaal 150 meter verwijderd moest zijn van huizen en bestrating. We moesten toch wel een aardig stukje terug en we hadden steeds minder hoop totdat we in een keer een goede inham zagen langs de weg aan een meer, het leek er voor gemaakt te zijn om met je auto door heen te kunnen rijden en even te stoppen om te vissen of camperen en ook nog eens geen huizen in de buurd alleen aan de overkant van het meer. Prima. 

Het was al weer laat en bijna donker, de auto helemaal wit van het grind en we waren moe en hadden echt geen zin meer om een tentje op te moeten zetten, dus... Een goed plan wat we zoizo al een keer wilde proberen en dat was het luchtbed achterin en in de auto slapen dus dat besloten we te gaan doen

Na wat spullen vershuiven paste het luchtbed er goed in en konden we na een lekker warm vuurtje en goed gevulde maagjes lekker naar bed. Dat was weer een ervaring maar we kwamen er best goed door. Dit keer wel korter geslapen, nog steeds wel ruim 8 uur, maar vroeger op de dag waren we op. En nu we toch bij een meer stonden was het tijd voor een goede douche!

Het water was alleen... Niet warm dus het werd een tot aan de knieën wasje. Maar met een washandje en onze bio afbreekbare zeep hadden we toch wel een goede (ijskoude) douche. Voor de haren maar gewoon voorover in het water dippen want dit ijskoude water deed gewoon pijn aan het hoofd. 

Na de kou te overwinnen en goed weer op te warmen bij een vuurtje, lekker warm ontbijt en het zonnetje was het weer tijd om alles in te pakken en een nieuw puntje op de kaart te kiezen. 

Dit keer nog verder naar het Noorden de bergen in en richting de auto begraafplaats (waarvan ik nog niet het adres precies had) maar ik wist dat het richting het Noorden was en heel dicht bij de Noorse grens. 

Met weer een nieuwe point location gingen we weer rijden, dit keer rond de 6 uur maar wel door allemaal berg wegen waar je bijna geen andere auto's tegen kwam. 

We zijn goed onderweg en dit keer werden de asfalt wegen zand wegen, met gaten erin waar je u tegen zet. Ook weer een leuk ervaring.

Het waren wel hele mooie wegen met bos aan beide kantrn van de weg en veel uitkijk torentjes

De weg werd steeds slechten hoe hoger we kwamen maar het was erg leuk om te doen en de omgeving werd alleen maar mooier. 

Na een hele tijd op de zandpaden te rijden werd het steeds en steeds slechter, je kon duidelijk zien dat deze paden niet veel gereden werden. Hier en daar hingen gele en orange lintjes in de boom met een cijfer erbij als een soort check point voor misschien jagers of natuurbeheerders die ook de wegen beheren.

Het was daar wel echt prachtig maar het werd steeds moeilijker verder te komen al helemaal omdat er omgevalle bomen op de weg lagen. We zagen er eerst drie en besloten die eerst weg te halen, naja af te bregen zodat de auto er langs kon. 

Het koste wat moeite maar we konden door rijden, tot we de bocht om kwamen en er nog iets van drie bomen op de weg lagen... Dat werd te gek en de weg was ook bijna niet meer te doen, weer een pinpoint iets te fanatiek neer gezet op de map.

Gelukkig waren we dit keer een stuk vroeger en we hadden al heel veel mooie plekjes langs de weg gezien waar we eventueel toch wel kunnen staan... Dus we besloten weer terug te gaan en daar weer een mooi plekje te zoeken en ja die hadden we gevonden. Een prachtige plek, we zaten echt in een stijgende lijn met onze campeer plekjes.

We hadden een mooie open plek gevonden tussen 2 grote meren en daar achter bergen. De plek had al een vuurput die achter gelaten wae door andere mensen die echt een hele mooie grote vuurpit hadden gemaakt met grote stenen.

En omdat we lekker optijd daar waren konden we lekker de tent rustig opzetten met nog dag licht en konden we eventjes rond kijken en wat hout sprokkelen om een mooi vuurtje te kunnen maken. 

Dus na goed gekeken te hebben, was het weer tijd voor wat eten, een lekker vuurtje en natuurlijk weer een nieuw toiletje. En moet zeggen dat ik erg trots was op dit toiletje. 

We hadden ook wat eland sporen gevonden, super leuk. En we kwamen er ook eindelijk achter hoe hoog we ongeveer zater.... Want er lag nog sneeuw.

We waren super blij met deze plek, vandaar ook wat meer foto's. 

Na weer een heerlijke rustige ochtend met heerlijk ontbijt was het weer tijd om verder te gaan. Dus alles weer ingepakt nog een paar fotootjes geschoten en we gingen weer terug uit over het slechte zandpad.

Ik had eindelijk de locatie gevonden van het auto kerkhof dus dat was het volgende adres, we hadden al gezien dat daar omheen heel veel bossen en meren lagen dus daar hadden we echt een grote kans om een goede slaap plek te vinden. Het was nog steeds ongeveer 3 uur rijden. Onderweg wel weer prachtige dingen gezien

Na de laatste afslag van een gewone auto weg weer naar een grindweg kwamen we in de buure van het kerkhof.

Maar voordat we verder konden werden we aangehouden door de Zweedse politie en werden we even goed onderzocht ondat we natuurlijk touristen zijn en het kerkhof is erg dichtbij de Noorse grens en die is helemaal dicht dus veel politie patrouille de grenzen.

Daarna mochten we gelukkig gewoon verder rijden en de wegen werden ook steeds slechter en we klommen de bergen in opweg naar Båstnäs, een klein plaatsje pal naast de grens van Noorwegen boven in de bergen en bossen. We waren het plaatsbordje nog niet voorbij en zagen de autowrakken al liggen tussen de bomen. Het was een prachtig gezicht maar tegelijkertijd ook griezelig en je kreeg er ook gelijk een heel appart gevoel van, het is niet alleen zonde van de mooie auto's uit de jare 40, 50 en 60s maar je weet dat er een geschiedenis achter zit wat je soms niet helemaal kan plaatsen als je om je heen keek. 

Alles ligt vol met auto's, soms wel 4 op elkaar gestapels, op de zij of op de kop. Helemaal uit elkaar of hangend van een kliff.

Het hele verhaal is voor mij nog niet helemaal duidelijk, de ene keer lees ik dat Amerikaanse militairen de auto's hier naartoe hebben gebracht voor de soldaten en auto liefhebbers maar na de wwII zijn de daar achter gebleven. Maar dan mist er een heel stuk, hoe komen ze dan allemaal op elkaar. Daarna werd er vertele dat het erf van twee broers is die niet graag in de spotlight staan maar het niet al te erg vinden als je komt bewonderen en fotograferen.

Een ander verhaal wat ik heb gelezen is dat de twee broers het erf al hadden in de jaren 50 en ze klassieke auto's verzamelde, ze hadden zelf een bedrijf in bouw en logging, en hun verzameling begon bij hun voor het huis

De verzameling liep een beetj uit de hand en ze begonnen de auto's overal om hun erf te stallen maar na een aantal jaren was het bos niet meer te tammen en begon het bos de auto's over te nemen en op te slokken. Een van de broers verhuizde rond de jaren 90 naar een andere locatie en de andere broer probeerde losse onderdelen te verkomen van de auto's.

Er stonden ook een aantal schuurtjes met daarin heel veel losse onderdelen zoals motors en assen.

Er wordt gemeend dat de ene broer er nog steeds woond en die vind het bewonderen niet erg maar hij is hard als het aan komt dingen meenemen of in de schuren te rommelen wat ik ook wel snap.

Op één van de schuren staat een bericht voor alle bezoekers die handgeschreven op autostoelen erop is getimmerd. 

“This car cemetery is private property. You may still look, take pictures but DO NOT take away parts. Do not destroy or in any other way disrupt this place. If you open a car door, please shut it again so the next visitor get the same experience as you did!! For info: after about 30 burglaries this year I’m fed up with it! I’ve made traps in the buildings so if you get hurt or die, I DON’T CARE! Remember in this place no one can hear you scream…”

We hebben daar nog heel lang rond gelopen om alles te kunnen zien. Het is en blijft een heel appart gezicht om zulke klassieke oldtimer auto's te zien staan in deze staat. 

Na een paar uur daar rond gelopen te hebben begon het toch al weer een beetje te schemeren. We waren er toch iets langer dan we hadden verwacht. Snel weer een plekje zoeken om te kamperen dus, deze was echter snel gevonden erg mooi plekje waar je mooi de bossen in kan gaan.

Wij weer snel het tentje opzetten, daar zijn we nu echt goed in geworden, vuurtje maken (ook daar zijn we echt gked geworden) en weer lekker eten in de pan.

We gingen laat slapen waardoor we goed konden zien dat we egt in het Noorde zijn. Het werd laat pas donker en rond 00u en 01u was het nooi helemaal zwart maar donker blauw, rond 2 uur kwam de zon al weer op en om 04u in de nacht was het al helemaal licht. Erg appart maar wel mooi

Redelijk vroeg in de ochtend kwam er een auto langs die even stil bleef staan en daarna weer door reed, een half uurtje later weer dus mijn vriend besloot even te gaan kijken en ja hoor het was weer de grens politie om de auto weer te onderzoeken. Gelukkig ging alles goed want we hadden niks bij ons wat niet mag maar omdat we dicht bij de grens zijn kwamen ze toch even kijken.

Daarna waren we toch al wakker dus gingen langzamerhand maar aan het ontbijt beginnen en de tent weer inpakken. Dat werd even versneld door regen en onweer, ik had nog heel veel hout gesprokkeld voor een volgend kampvuur en die gingen we in de regen nog even snel allemaal in stukken breken en in de auto leggen. We hadden egt veel hout dus dat word een lekker vuurtje.

Eenmaal onderweg dat de locatie niet zo moeilijk, voordat wij vertrokken hadden we al een heel groot meer gespot waar we wel heen zouden willen gaan en de Båstnäs cementery lag niet ver vanndat meer vandaan, het enige probleem was een goede plek vinden omdat er ook een camping lag en een strandje en dat zijn allemaal dingen die we moeten vermeiden. 

Er zaten ook erg veel kleine dorpjes langs en vakantie parken en we konden niet helemaal om het meer heen omdat we een beetje dichtbij de grens moesten blijven voor een Covid test met certificaat zodat we de grenzen over kunnen. Even goed op de kaart gekeken en we pakte een punt dicht bij waar we de volgende dag moesten zijn en een punt bij het water waar weinig paadjes liepen. 

En we gingen weer onderweg, toen we er eenmaal waren bleek het nog lastig te zijn, er waren weer veel akkerland en bijna elke weg die we in ons hoofd hadden liep naar een huis of naar een vakantje park en bij één van de laatste paden die we intreden wat ook weer op een vakantie park eindigde had een klein weggetje die redelijk begroeid was en lang niet meer genruikt is maar het was drassig en dat was een probleem want toen we de auto er een stukje in wilde rijden slipte de banden door en kwamen we er nog maar net uit. We wilde toch even kijken of het iets was dus even de auto langs het pad gezet en naar benede gewandeld en ja hoor weer een prachtige plek op de rotsen aan de rand van het meer. 

Toch de auto gepakt en langzaam daar heen gereden, op de plek de auto vast gedraaid en uitlaaien maar. 

Net voor de rotsen de tent neer gezet en op de rotsen een goed kampvuur gemaakt en ons gasbrander neer gezet om te koken. 

Op deze plek hadden we het kampvuur maken gemeesterd, en hebben tot laat heerlijk chill gezeten op de rotsen. 

Ook hier konden we duidelijk zien dat het niet helemaal donker werd en vroeg weer licht

De volgende dag moesten we wel even een wekker zetten zodat we optijd bij ons afspraak waren maat we wilde nog een keer in een meer wassen en dit was perfect daarvoor, alleen nog kouden dan de vorige. 

Het baddere duurde... Erg lang omdat het zo koud was. We gingen er ook niet helemaal in, nou ja ik in iedergeval niet maar mijn vriend gleed face first het water in. Erg koud, het sloeg ook gelijk op de longen dus we hielden het tot aan de middel en de rest ging gewoon met washandje en flessen water.

De zon scheen wel en warmde onze kleding en ons weer op. Achteraf was het best lekker. 

Na alles weer opgeruimd te hebben reden we naar onze Covid afspraak en we zouden in een half uur de uitslag krijgen.

We gingen vast met de auto richting Kopenhagen langs de kust. We wilde graag nog even langs Kattegat, wat bekend is van de serie Vikings.

Gelukkig is dat een natuurreservaat, lekker makkelijk te vinden en daar konden we vrij rondlopen op, rond en over de kliffen. 

Via de kustlijn weer terug naar de auto, konden we nog wat mooie schelpjes en steentjes zoeken voordat we aan de lange reis terug naar huis begonnen. 

Nadat we de Covid testresultaten terug kregen en die waren beiden negatief begonnen we aan onze terugreis naar Nederland.

Via Denemarken en Duitsland zijn we ongeveer na de nacht doorrijden zo'n 13 uur onderweg tot we weer thuis waren. 

Je mag altijd een reactie plaatsen met je mening. Dit is mijn eerste blog dus ik hoop dat hij een beetje te lezen is.